Kobiety w męskim świecie?

Czy tylko płeć męska może przypisać sobie sukces prężnego rozwijania się branży barberskiej? Czy tylko mężczyźni mogą pracować w zawodzie fryzjer męski? Nic bardziej mylnego. 

Kobiety już nie raz pokazały, że męskie środowisko jest im bardziej bliskie, niż mogłoby się nam wydawać. Podczas I wojny światowej, kiedy brakowało rąk do pracy, a mężczyźni dzielnie walczyli na frontach, to właśnie kobiety musiały stać się żywicielkami rodziny. Zaczęły podejmować pracę w fabrykach, kopalniach i innych zakładach pracy. Coraz więcej kobiet chciało się uczyć, rósł ich poziom wykształcenia. W tamtym czasie panie złapały również za brzytwy i stanęły za fotelami w męskich salonach fryzjerskich.

W dzisiejszych czasach widzimy, że panie równie chętnie stają za fotelem w salonie nowocześnie nazywanym „barberskim” i zajmują się strzyżeniem włosów, trymowaniem bród czy goleniem twarzy na mokro.

Ale jakie naprawdę są relacje między kobietą pracującą w zawodzie „fryzjera męskiego” a klientem?

Czy potrafimy się odnaleźć i żyć wśród samych „dżentelmenów”? Jakie cechy charakteru pozwalają planować pracę w takim zawodzie? Spróbuję odpowiedzieć na te pytania i rozwiać wszelkie wątpliwości.

Najważniejsza w pracy kobiety jako fryzjera męskiego jest cierpliwość, cierpliwość i jeszcze raz cierpliwość. Dlaczego? Pamiętam, jak na samym początku powstawania Jamy, kiedy pierwsza z naszych dziewczyn miała styczność w pracy w zawodzie, męska klientela nie była do końca przekonana, że kobieta potrafi wykonywać taki „męski” zawód, czyli dobrze ostrzyc, dobrać fryzurę pod kształt twarzy, wytrymować mistrzowsko brodę czy porozmawiać na tematy wszelakie.

Panowie do zmian mają zazwyczaj długie zęby i uważają, że jest to po prostu do szczęścia niepotr...